DERGİLERDEN

YALNIZLIĞIN RENGİ MOR

haykırmak

istemiyorum ama haykırmazsam

dinlemiyor hiç kimse

hiç kimse dinlemese de konuşmak

istemiyorum

Yalnızlığın Rengi Mor

oysa fısıltılarla

uzanmak mümkün

haykırışın tükendiği yerlere

bu bir gerçek

çığlık çığlık

bilenler söylemiyor bilmeyenlere

yalnızlığın rengi mor ve

hiç mi hiç benzemiyor

incecik bükümlü menekşelere

ne de şaşırtan insanı

çokluğuna bir saptaki

binlerce çiçeğin

sevindirmek için

başlayan yaza

açmış leylâklara benzemiyor

hiç

yalnızlığın kansızlığın

ölümün dudaklardaki tırnaklardaki

gezinişince

rengi mor suskunluğun

boyun eğmişliğin bıkkınlığın

tükenmişliğin

öyleyse haykırmayı

seçeceğiz susmaktan

daha iyi böylesi

dilimin rengine

ihanetten iyi

koygunluğuna sevdanın

sevişmenin kayganlığına

nemli

avuç pembesine

öpülmüş

dudak moruna

sıkılmış

yumruk hızına

coşkunun

allaşımına

mavişimine güneşin

ihanetten iyi böylesi

fısıltıların duyulabildiği

dinginliğe hasretten

alarak gücünü sesim

haykıracak

Yalnızlığın Rengi Mor

Milliyet Sanat, 01.08.1986

GÜNEŞ YERİNE




-Kavuşma-


Sanki bütün dağları yürümüşsün bütün denizleri bütün yatakları
Bütün parkları oturmuşsun bütün odaları bütün sandalyeleri
Çırpıntılarla beklemişim seni bütün pencerelerde bütün alanlarda
Bütün doğumevlerlnde bütün görüş günlerinde bütün son gecelerde
Çıkıp gelmişsin sonunda uzak kokan kollarınla sarmaya beni
Yakın olmuşsun sevgilim yakın olmuşsun sevgilim ve sanmışım ki
Ben doğurmuşum dünyanın bütün çocuklarını
Korkulu düşlerini maviltmişim sanki bir bir kalem ucumla
Rüzgârların kırıştırdığı alnın gülümsemiş hep bana bakarken
Büyümüşüm büyümüşüm büyümüşüm de küçülmemişim




-Kitap-


Yüzlerce yıldır yazılan bir kitabı okumuşuz sonra uzanıp
Hızla yaşlanmışız bazı sayfalarda binlerce burulmuşuz
Çarmıhlardan bakır tellere çekilen çizgide dağlanmış dilimiz
Sırtımız kırbaç izleri göğsümüz günebakan inmişiz dipnotlara
Bazı sayfalarda yeniden yaratılmışız görünür ellerle kan ter ve topraktan
Her satırbaşını ufukla bir tutmuşuz
Kamaşmışız baka baka noktalara gözlerimiz kumlamış
Ve sevinmişiz sevgilim sevinmişiz sevgilim çok sevinmişiz
Bazı bölüm sonlarında
Çil çil uçurtmalarla yolculuklara çıkmışız küpeleri tellim tellim




-Açıklık-


O can senin bu can benim hiç sevgilim dememişiz birbirimize
Hiç nereye dememişiz birbirimize alıp başını gittiğinde gözlerimiz
Bir olmamışız sevgilim bir olmamışız sevgilim bir olmamışız
Tenimiz damgasız ışıldamış birbirimize uçsuz bucaksız çıplaklığıyla
Sanki bütün damarları yürümüşüz bütün kökleri bütün köşeleri
Bütün yürek güvelerini bütün pervaneleri yaprak mahkûmu ipek böceklerini
Evcilik oyunlarını seksek taşlarını lastik topları çembere alıp
Sanki bütün çizgileri yürümüşüz bütün kareleri bütün üçgenleri
Varmışız bir açıklığa adını şiirler okur yönünü parmaklar göstermez
Çok olmuşuz sevgilim çok olmuşuz sevgilim öyle çok olmuşuz ki
Dünyayı kucaklamışız birbirimizle yine de boş bir yer kalmış kollarımızda

KIRMIZI






Bir çatal ağaçtı eski bahçemdeki kiraz
Haziran gidişlerinde senin
Peşine takılan gözlerim dönüp gelmeden
Üç saplı kirazlar bulup mutlaka


Ah benim içli büyülerim


Hep karanlıklara kaçışmaz ya korkular
Güneşi de böyle içim yanık severdim
Bir gün birdenbire 'kadınım' dedim
Dilimle açtığım ilk kuyu değildi bu


Tıbbi bir konuydu bakireliğim


Büyük büyük kavgalar memleketinde
Günübirlik takılan adlarıyla sokaklar
Ölçeksiz çizimlerle dünyaya gelip
Dünyadan habersiz çamur deryası, geçim belası


Ah benim küçücük büyümelerim


Hâlâ inciniyorum, yaşlanamadığım bundan belli
Koca sesli adamlar bulutları kurşunluyor
Sonra geçip oturuyorlar masalarına
Nasıl da şaşırmış gibi yapıyorlar


O bitip tükenmeyen irkilişlerim


Üzgünüm, diyorum seslendirilmemiş filmlere
Görüşürüz, baay, ararım seni, saat kaç gibi
"Türkçem benim ses bayrağım" mı demişti birileri
Birileri hangi dili konuştuğunu bile söyleyemiyor


Dudaklarım uçukluyor dolunaylarda, ağzımda dilim


Koca sesli adamlardan bazıları
Ağaç dikmemiş, orman yakmamış
Değirmenleri usandırmışlar yalnız, değirmenleri
Pamuk Prensesleri hiç gelmemiş hiç
Avcı taş doldurmuş karınlarına ama dikmeyi unutmuş
Ah benim kırmızı şapkalı öfkelerim


Masalını yitirmişler cehenneminde


Varlık, Mart 1996

_______________________________________________________________

VURURSUN BENİ - SÜTÜM YEDEKTE

Ülen dedim ömrünüz batsın

Ya da ömrüm batsın ömrünüze

Kanayın kanayın emin

Kendi kanınızı -ve onmayın hiç

Ülen dedim susmiycaanız hiç

Çenem kırsın çenenizi

Yetmezse kafa da korum inceden

Hayalet uçakınız olurum üşenmem 

Çalışkanım doğruyum Türk değilim ya

Canım çekerse yatarım yatmazsam

Kaderinize küsün otuz bir kere

Ananız yıkasın donunuzu renk vermeden

Ülen dedim adam olmiycaanız hiç

Sallaya sallaya tüketerekten

Ama nası dönüyo gözünüz dönünce

Sokamadıkça sokamadıkça

Soksanız da hoş biliyonuz olmuyo

O yüzden el mecbur hiddetleniyonuz

Bize pek şiddetleniyonuz

Silip kanlarımızı dilleniyoruz

Ülen dedim dilime dilinizden ne fayda

Dudaklarınız zaten öpmeyi bilmemede

Elleriniz desen hiç büyümez

Şeşi beş görür dokunduğu her memede

Anan mıyım ülen -gerçi hoşuna giderdi

Şimdi böyle dedim diye vurursun beni

Sende sebep çok bende beden tek

Oğlum musun yoksa -sütüm yedekte

HEP EYLÜL

Hep ruhumu kaçırmak istedim ben

Ruhum muydu neydi seçemezdim o

Küçük parça bazen tırnağımdı serçe

Bazen bir gazete köşesi

Her temizlikte atılan hani

Çocuktuk nereden bilecektik geçiciydi
Büyüyecektik ve aştığımız eşiklerle
Ulaşacaktık artık incitilmeyeceğimiz
Ya da incinmeyeceğimiz bir kat vardı
Bu sonsuzmuş gibi yükselen kulede

Kemiklerimiz küçük kalbimiz böcek gözyaşlarımız
Kurumaya hazır sel yalandan sevgilerimiz gerçek
Yarayla uzanan el ki kanı her parmak boğumunda
Kurumuş yalamıştık oysa iyi olur nasılsa diyerek
Olmuyormuş değmiyormuş parmacıklarımız kimselere

Pıhtı kabuk dikişsiz yaraların izleri ah
Geçmiyormuş çocuktuk nereden bilecektik
Hevesli göğsümüz genişlemedeydi büyümekteydik
Yarı gül ten yarı sakal yarı kan yarı beyaz
Akıyorduk küfür küfür çarşaflar kırmızı bayraklar

KAHIR

Yazmak istiyorum - zehir
Acı öldürmez elbet - hırs
Dilim pas yüreğim kahır
İstiyorum sular aksın

Güneş sarı zehir - artık
Yeni çağa eski insan - atık
Hangi künk taşır hangi çukur
Kaldırır onca günahı

Çok biliyoruz yanıldığımızı

Kimselere diyemiyoruz kimse kalmadı

Kalabalık görünüyoruz kulaksız

Ağızsız görünüyoruz - çığlık

Bir başımızayız diyelim iki

Huzurluyuz sinmişiz - kendimizleyiz

Başbaşayız aşklayız - öyle dolu

Çığlık - nerden bilinmez geliyor

Oturuyor içimize kalkmıyor

Bilmiyoruz ne oldu - "anlamak

müthiş bahtiyarlık" - "hâlâ"

Anlamasak da kaçıyor tat

Dilimiz şişiyor dilimiz

Tıkıyor soluk borumuzu - intikam
Tamam sustuk tamam görmezden geldik

Devrim özür tanımazmış bildik

Ki ad bile olamadı çocuklarımıza

Öyle utandık yarım kaldık yetindik
Ölü adlarıyla - yürek baştan sona yara
Deniz - Ulaş - yetiş - biz bittik

Kaçtı ilmek tutun nerde buldunuzsa

Örersiniz sonra arayı - tehir
Ömrümüz ondan ibaret - zehir
İstiyorum aksın artık varsa ne